Trzecia edycja Festiwalu Sztuki Aktorskiej TEATROPOLIS odbędzie się w dniach 21 – 27 marca 2025 roku w Łodzi. Na widzów czekać będą spektakle, wydarzenia towarzyszące (wystawy, wernisaże, spotkania z aktorami i twórcami teatralnymi) i aż dwa pokazy mistrzowskie! Finałowa Gala odbędzie się w Międzynarodowy Dzień Teatru.

W trzeciej edycji Festiwalu 9 spektakli zawalczy w konkursie o statuetkę TEATROPOLIS w dwóch kategoriach: MONODRAM i MAŁE FORMY TEATRALNE. Jury, na czele z Andrzejem Sewerynem wybierze zwycięzców.

Tym razem, festiwalowa publiczność będzie mogła wziąć udział w dwóch pokazach mistrzowskich – jednym na rozpoczęcie festiwalu „POGO” z Marcinem Hycnarem i drugim na jego zakończenie „Życie Pani Pomsel” z Anną Seniuk, tuż po gali finałowej.

POKAZY MISTRZOWSKIE

Monodram na podstawie książki reporterskiej POGO, uznawanej za jedną z najwybitniejszych w tym gatunku w ostatnich latach w Polsce. Jej autor Jakub Sieczko, to lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, który przez sześć lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym. A jego książkowy bohater nie owija w bawełnę: „Mam o Grochowie nakłamane. Czasem myślę, że żyją tu tylko stare kobiety i pijani mężczyźni w średnim wieku”. Dlatego pewnie jedna z recenzentek napisała: „Sieczko bardzo się stara odrzeć zawód ratownika medycznego z bohaterstwa i sprowadzić na ziemię widzów sensacyjno-ckliwych szpitalnych seriali (…). Z jakim efektem? Paradoksalnie – odwrotnym”.

Spektakl zdobył tytuł Grand Prix drugiej edycji Festiwalu Sztuki Aktorskiej TEATROPOLIS oraz statuetkę za najlepszą rolę w kategorii Open dla Marcina Hycnara. W swoim uzasadnieniu, jury wskazało, że nagroda jest za wieloznaczne i wielobarwne aktorstwo, prezentujące szeroką skalę emocji, za portret współczesnego świata.

Za reżyserię spektaklu odpowiada Kinga Dębska, uznana reżyserka, scenarzystka i pisarka, której filmy fabularne, takie jak „Moje córki krowy”, „Zabawa zabawa” i „Zupa nic” zdobyły liczne nagrody i cieszyły się dużą popularnością. Oprócz pracy nad filmami, Dębska okazjonalnie reżyseruje również spektakle teatralne.

Muzykę skomponował Radek Luka, twórca ścieżki dźwiękowej do kultowej serii „Pitbull”. Kompozytor nie tylko odpowiada za oprawę muzyczną, lecz także osobiście występuje w spektaklu, wchodząc w interakcje z głównym bohaterem i tworząc na żywo dźwiękową ilustrację wydarzeń na scenie.

Wstrząsający monolog na podstawie pamiętników sekretarki Goebbelsa, grany z ogromnymi sukcesami w wielu krajach na całym świecie. Rzecz o narodzinach zła, ale przede wszystkim o konformizmie, wyparciu i odpowiedzialności każdego i każdej z nas za podejmowane decyzje. Stawia pytania, które z przerażającą aktualnością musimy na nowo stawiać także dziś.

Autor sztuki, Christopher Hampton, jest zdobywcą Oscara za scenariusz do „Niebezpiecznych związków”. Podczas londyńskiej premiery w rolę Pomsel wcieliła się wybitna brytyjska aktorka filmowa i teatralna Maggie Smith. Na deskach Sceny Monopolis w tej roli zobaczymy Annę Seniuk.

Realizatorzy dziękują pani Justynie Kowalskiej za użyczenie wizerunku do materiałów filmowych w spektaklu ŻYCIE PANI POMSEL oraz Wydawnictwu Bellona i jego redaktorowi naczelnemu Krzysztofowi Adamskiemu za zgodę na użyczenie jednego ze zdjęć wykorzystanych w spektaklu.

Kategoria Monodram

Jest 13 czerwca 1965 roku – najszczęśliwszy dzień w życiu młodej Elżbiety Czyżewskiej. Aktorka siedzi na masce błękitnego samochodu i macha do zgromadzonych na stadionie tłumów, które wiwatują na jej cześć. Jeszcze nie wie, że wiosną 1968 roku wyjedzie z Polski, a życie jakie znała dotąd całkowicie się zmieni. 

Elżbieta Czyżewska, mogłaby z powodzeniem obdzielić swoją biografią kilka osób. Jej życie przypomina bajkę o Kopciuszku, który dorastając w biedzie szturmem podbija świat. My, dorośli, kochamy takie bajki, prawda? Ale co z tego, skoro Czyżewska nie chce opowiadać o sobie! Nawet po śmierci, nie wydaje się zadowolona z faktu, że ktoś zamierza zrobić o niej spektakl. Zgodzi się więc na niego, ale pod pewnym warunkiem. Ach, ta Elżbieta, ten nasz dziki kwiat, jak jej nie kochać? 

To nie będzie zwykły spektakl biograficzny. To będzie raczej teatralna karuzela! Recital, monodram, bajka, one woman show – w jednym. Albo, jeśli ktoś woli – literacka fantazja oparta na kilku przedmiotach i faktach, uniwersalna opowieść o losie. A może nawet… prezent dla samej Elżbiety? Dość, że poznacie tajemnicę walizki, którą pewnego dnia musiała spakować na zawsze... Ale poza tym nic nie jest oczywiste, jeśli chodzi o Elżbietę Czyżewską. W spektaklu będzie można usłyszeć piosenki z lat 60. wykonywane przez Elżbietę Czyżewską w programach telewizyjnych oraz fragment scenariusza Andrzeja Wajdy z filmu „Wszystko na sprzedaż” z 1967 roku.

Podczas półrocznej pracy na materiale biograficznym (pamiętniki z okresu dorastania Zuzanny Radek) i komentujących go improwizacji (zarówno dramatycznych jak i muzycznych), Radek i Platt spisują pełnometrażowy scenariusz historii młodej kobiety w jej podróży przez normatywność ciała, seksualności oraz zdrowia psychicznego. Widz staje się świadkiem chwil najbardziej samotnych, intymnych i stabuizowanych najpierw przez otoczenie, a następnie nią samą. Alter ego Zuzanny – Wanda – spędza godziny na rozmowach z mężczyznami zaspokajającymi swoje potrzeby seksualne na internetowych wideo-czatach, prosząc ich o wyrażenie żalu nad jej osobą. Jej codzienność determinują stałe i powtarzalne schematy odrzucania oraz wspomnienia autoagresywnych zachowań z okresu zaburzeń odżywiania. 

CLEAN GIRL to obraz kobiecości, który w dyskursie publicznym nie jest dzisiaj szeroko ani przedstawiany, ani omawiany. Jest to kobiecość spod cienia, spod śmietnika, dla której eksploracja własnych potrzeb i mechanizmów jest ważniejsza niż rozmowa o tym, co potrzebne, zdrowe, moralne i normalne. Eksploracja wywrotowa i prowokująca, miejscami bardzo bolesna i osamotniająca.

Spektakl oparty o książkę „Simona. Opowieść́ o niezwyczajnym życiu Simony Kossak” autorstwa Anny Kamińskiej, wydanej przez Wydawnictwo Literackie w Krakowie. 

SIMONA K. WOŁAJĄCA NA PUSZCZY to opowieść o kobiecie, którą niełatwo zrozumieć i trudno pokochać. Simona Kossak to nie leśny anioł ratujący sarny, ptaki i drzewa. To postać z krwi i kości. Pełna konfliktów, żądna uznania, ale nie w pełni doceniona. To także opowieść o kobiecie niezwykłej i pełnej sprzeczności. Silnej i zagubionej, bezkompromisowej i wrażliwej, ale przede wszystkim bardzo odważnej. Simona przez całe życie z czymś się mierzy – z nazwiskiem obarczonym legendą pokoleń artystów, oczekiwaniami rodziny, własnym wyobrażeniem szczęścia. Ostatecznie wybiera życie w odosobnieniu, wymagające siły i wiary w słuszność dokonanego wyboru.

Krytyk teatralny w kryzysie wieku średniego zakochuje się w aktorce. W pogoni za miłością niespodziewanie spotyka wampiry. Czego się od nich nauczy? Czy zechce się od nich uwolnić? A może to wszystko nieprawda?

Napisana przez McPhersona sztuka ST. NICHOLAS to niezwykła opowieść o pożądaniu, poszukiwaniu sensu i pojednaniu z samym sobą. Wybitny aktor i jego widzowie, gra i realność. Granice rozpływają się w ciemności, w której czai się to, czego najbardziej się boimy. No właśnie, co?

Dwadzieścia lat po prapremierze w londyńskim Bush Theatre będziemy mieli przyjemność oglądać ST. NICHOLAS na Scenie Monopolis.

Spektakl wieńczy 25-lecie pracy artystycznej Szymona Kuśmidera.

Poetycki spektakl oparty na twórczości Władysława Broniewskiego, to opowieść o walce z nałogami, które zostają pokonane dzięki prawdziwej miłości. Spektakl należy do rzadko spotykanej dziś formy, w której fabuła opowiadana jest przez wiersze i muzykę. To rzecz o mocy i niemocy twórczej, zawieszeniu między miłością i jej brakiem, biesach popychających bohatera do samobójstwa. Jest też opowieścią o walce bohatera – poety – z własnymi słabościami, w tym z niszczącą go chorobą alkoholową. 

Wiersze Władysława Broniewskiego są niezwykle głębokie, szczere, oszczędne w metaforach. Prezentują inną stroną autora, różniąc się znacznie od jego tekstów politycznych. Ale i sam Broniewski to poeta niezwykły, bohater o złożonej osobowości, naznaczony piętnem przeżyć. Widać, że targały Broniewskim emocje, wewnętrzne rozdarcie i śmiertelna choroba.

W spektaklu wykorzystano wiersze i fragmenty pamiętników Władysława Broniewskiego oraz wiersze Dariusza Bereskiego.

Starszy lejtnant Michaił Zubow 17 września 1939 roku wkracza do burżuazyjnej Polski. Dla człowieka wychowanego w systemie totalitarnym Polska to kraj sprzeczności i dziwów. Lejtnant interpretuje rzeczywistość po swojemu. Na pierwszy rzut oka postrzegany przez niego świat jest groteskowy i komiczny. Czas jednak jest nieubłagany, wypadki wojenne doświadczają naszego bohatera. Jakie wyciąga wnioski?

Kategoria MaŁe Formy Teatralne

Teatr Cosmino pokaże spektakl HEARTBURN, w którym Rachel Karafistan i Kuba Pierzchalski połączyli siły z hiszpańską aktorką Evą Rufo i brytyjską artystką wizualną Jo Johnston. Na scenie staną dwie kobiety w obliczu prawdy o rozwiązaniu europejskiego marzenia egalitarnego. Gdziekolwiek nie spojrzą, świat jest nierówny – wieczorem w taksówce, na ławce na wsi, w parafii, w sali konferencyjnej, w domu. Opowiadają historie o aborcji, śpiewają o przemocy i tańczą o menopauzie. Pamiętają kłamstwa, które mówiono im jako dzieci i kwestionują nadzieję, że dla przyszłych pokoleń może być inaczej.

Spektakl to humorystyczna i mocna perspektywa bycia kobietą w dzisiejszej Europie.

Bohaterkami sztuki Joanny Szczepkowskiej są dwie kobiety, które prawdopodobnie nigdy by się nie spotkały, gdyby nie przypadek.

Marta i Alina trafiają do szpitalnej sali przeznaczonej dla jednej osoby. Żadna z nich nie chce ustąpić i wyjść, bo każda uważa, że to właśnie jej należy się miejsce w separatce. Skazane na swoje towarzystwo, próbują przetrwać do momentu, aż ktoś przyjdzie i zdecyduje za nie. Różnice w charakterach i poglądach nie ułatwiają im czekania, prowadząc do szeregu zabawnych nieporozumień.

SEPARATKA to komedia, z gatunku tych, co pod pozorem lekkiej formy przemycają przenikliwą prawdę o naszej rzeczywistości.

Wielki aktor zgadza się na ostatni wywiad z dziennikarką. Wywiad, o którym reżyser spektaklu Błażej Peszek mówi: „To właściwie nie wywiad, to spotkanie z artystą w momencie, w którym towarzyszy mu nieodparty lęk przed przemijaniem, wypaleniem i końcem, spirala uczuć, która każe odpowiedzieć na pytanie czy i dokąd uciec.”

Na scenie Jan Peszek, który w 2024 roku skończył 80 lat i ku naszemu wspólnemu pożytkowi oraz radości jest w szczytowej formie artystycznej. A partnerują mu dwie znakomite aktorki!

W dramacie wykorzystano fragmenty utworów: Minetti. Portret artysty z czasów starości Thomasa Bernhardta, Sanatorium pod klepsydrą Brunona Schulza, Matki S.I. Witkiewicza, Scenariusza dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego i Scenariusza dla trzech aktorów Bogusława Schaeffera, Plutonu P-braine Mateusza Pakuły, Romea i Julii i Hamleta oraz Snu nocy letniej Szekspira. A także cytaty z Leonarda da Vinci i Friedricha Nietzschego.

KARNETY

Od 21 do 27 marca na Scenie Monopolis odbędzie się trzecia edycja Festiwalu Sztuki Aktorskiej "Teatropolis". To 7 dni niezwykłych teatralnych wrażeń, 2 spektakle mistrzowskie (podczas gali otwarcia i gali finałowej) i aż 9 spektakli konkursowych (na które obowiązywać będą karnety).

"Wielki teatr istnieje także na scenie kameralnej" - te słowa Andrzeja Seweryna, dyrektora artystycznego festiwalu doskonale oddają charakter wydarzenia, a osoba mistrza gwarantuje wyjątkową jakość.

WAŻNE INFORMACJE:

W ramach karnetu, należy pojawić się przed każdym spektaklem 30 minut przed jego rozpoczęciem.

Karnet upoważnia do wejścia na pokazy konkursowe w ramach kategorii MONODRAM („Bar pod zdechłym psem”, „Clean girl”, „Najszczęśliwszy dzień”, „Simona K. Wołająca na puszczy”, „St. Nicholas”, „Zapiski oficera Armii Czerwonej”) i Małe Formy Teatralne („Heartburn”, „Separatka”, „Sztuka wywiadu”).

System przydziela miejsca losowo w obrębie wybranego rzędu.

Karnety nie obowiązują na galę otwarcia oraz na galę finałową.

Organizator

Współorganizator

Partner

Sponsor